Kartka z kalendarza nr. 1 - Ethan W

Jestem Ethan, niedawno zostałem pełnoletnim członkiem rodzinnej farmy. Mieszkam w małej wiosce. Do kolejnej wioski jest 20 km w jedną stronę, do miasta wielokrotnie więcej. Mieszkam na tzw. farmie z rodzicami, matka robi poduszki z pierza, obrusy, a w wolnych chwilach zajmuje się haftowaniem, ojciec pracuje na roli, a moja działka obowiązków dotyczy krówek, czyli dojenia, wyrobu masła i sera oraz ich pełnego oporządzania.

Pobudka o świcie, nawet wcześniej niż kury u sąsiada za płotem. W zasadzie jest jeszcze ciemno. Ziewam przeciągle i wstaje bez trudu. Codziennie wstaję o takiej porze w zasadzie odkąd skończyłem szkołę, co nie było wybitnym osiągnięciem. Mając podstawowe wykształcenie złapałem pracę jako freelancer w miejscowej gazetce, a pisane tam drobne i drobniejsze teksty na różne tematy pozwoliły mi całkiem ładnie sobie dorobić.

Wyszedłem w piżamie do kuchni by postawić wodę na gazie. Pierw zrobię co mam zrobić a potem się umyję. Tak się akurat składa, że moja część pracy jest dość brudna, bo krasule nie przepadają za czystością w swoich boksach, a przy dojeniu… no cóż jest to brudna robota jakby nie patrzeć, taka bestia nawet w przypływie miłości po macanku może cię oblizać tym swoim jęzorem. Tak wygląda moja rutyna. Podstawowe obowiązki mleczno – czteronogie kończę koło godziny 11. Właśnie wtedy przychodzi listonosz z pocztą. Czekam na niego już drugi tydzień. Złożyłem kilka próśb w kilka miejsc i po blisko dwóch miesiącach w końcu się doczekałem. Listonosz miał dla mnie dwa listy i pokaźna paczkę.

- Jutro przyjdzie facet założyć u mnie internet – przekazałem mamie informację przy śniadaniu kiedy ja pochylałem się nad kromką chleba z powidłami a ona nad drobniutką zasłoną którą robiła na szydełku.

- Interty? – powtórzyła patrząc na mnie z uniesionymi brwiami.

- Internet – poprawiłem ją cierpliwie – Dziś też przyjechał laptop którego zamówiłem – dodałem z zadowoleniem.

- Trwonisz pieniądze dziecko – mama pokiwała z dezaprobata głową. Ani ona ani ojciec nie rozumieli mojego popędu do światowej sieci. Chciałem wiedzieć w końcu co dzieje się na świecie.

- To będzie moje okno na świat – przypomniałem jeden z terminów, które brzmiały mądrze i zazwyczaj robiły mądre wrażenie na prostych ludziach. – Poza tym to mi ułatwi pracę. Wiesz ile marnuje się papieru na tej twojej piekielnej maszynie do pisania.

- Ethan! – matka oburzyła się – Nie bądź niewdzięczny dziecko – strofowała mnie jak zazwyczaj.

- Dobrze, dobrze przepraszam – bąknąłem dla świętego spokoju, ale wiedziałem swoje.

Tej nocy nie mogłem spać. Czekałem aż przyjdzie facet od internetu. Bez sieci mój nowy laptop był bezużyteczny, mogłem tylko układać pasjansa co szło mi coraz lepiej nawiasem mówiąc. Rozmyślałem, co będę robić jak tylko zostanę podłączony. Nagle zawibrowała moja komórka, stara cegła z klawiszami i jednokolorowym wyświetlaczem. Dostałem sms od koleżanki która mieszka kilka domów dalej. Odczytałem tekst i zaczerwieniły mi się policzki. Treść brzmiała tak, cytując: „Cześć Ethan, masz ochotę na zabawę w doktora? Jestem mokra na samą myśl o tobie.  P.S. Czekam, wejdź oknem. Angie”

Fakt faktem, na potańcówkach zdarzało mi się kończyć z dziewczynami… jakby to ująć… małymi sam na sam.  Niektóre panny były bardziej chętne do zapoznawana się zemną w bardziej dosadny sposób. Nie narzekam bo sex to sex. Dziewczyny mają kilka fajnych rzeczy, mnie zawsze intrygowały te ich cycki takie miękkie i fajne w dotyku, poza tym zagadką też zawsze jest to jak one pachną i to całe. Jako kochanek musiałem się sprawować całkiem dobrze skoro cały czas miałem branie, jednak czułem gdzieś w podbrzuszu, że to inna część ich ciała powinna mnie kręcić, a ta akurat nie była dla mnie zbyt interesująca. Mój kumpel Marcus, który sypia z facetami z upodobaniem się zemnie nabijał, że może też wolę facetów tylko na chama się prostuję. Ja tak tego nie widziałem, w sumie się wcale nad tym jakoś nie zastanawiałem. Zostałem zaproszony na małe te ta te i nie wypada kazać na siebie kobiecie czekać.

Wróciłem nad ranem spełniwszy swoje męskie zadanie i było dobrze, ale mam wrażenie, że coś mnie omija. W każdym razie oporządziłem łaciate wcześniej niż zazwyczaj i koło 10 już jak na szpilkach, czekałem na pana od internetu. Facet zjawił się krótko po tym jak rozsiadłem się w kuchni z laptopem by ułożyć kolejnego pasjansa z lepszym czasem, mój rekord to 3,3 minuty i byłem coraz lepszy.

Instalator był dorosłym facetem o sflaczałym wyglądzie ale sądząc po tym w jaki sposób podłączał wszystko był profesjonalistą. O 15 kiedy wszystko było gotowe, zamknąłem za mężczyzną  drzwi i ulokowałem się u siebie w pokoju na łóżku. Oto była pora bym otworzył się na świat. Dobrze ponad godzinę zajęło mi ogarnięcie co jest co i jak obsłużyć przeglądarkę o wdzięcznie brzmiącej nazwie Google. Wybrałem stronę z wiadomościami i długo chłonąłem najnowsze wieści, moja przygoda zakończyła się z twarzą na klawiaturze laptopa, który rozładował się do rana nim się obudziłem.

Pierwszą rzeczą, którą zrobiłem po otworzeniu oczu było podłączenie sprzętu do ładowania. Następnie musiałem zająć się swoimi obowiązkami… zapomniałem wczoraj wydoić łaciata mućkę i była na mnie mocno obrażona. Musiałem jej dać podwójną porcję kończyny by raczyła dać się wydoić. Przy śniadaniu ojciec zaszczycił nas swoja obecnością. Zazwyczaj był na roli nim wstałem i wracał jak już spałem. Mama siedziała w ciszy, która ciążyła a to oznaczało, że wymienili kilka nie miłych zdań. Usiadłem przy stole i nalałem sobie mleka czekając na serię zarzutów, które będę musiał zaraz odeprzeć. Ojciec tylko tak ze mną rozmawiał, zawsze miał jakiś problem. Odchrząknął, więc na niego spojrzałem i to był standardowy początek a potem potoczyło się mniej standardowo.

- Matka mówiła, że masz te Internety – zaczął krótko.

- No, tak wczoraj był facet i go podłączył – potwierdziłem bez wdawania się w szczegóły. Ostatecznie oni nie wiedzieli ile wydałem na laptopa a znając ich zaraz przeliczyli by go na krowy.

- Mógłbyś zobaczyć w tych internetach gdzie jeszcze można by sprzedać nasze produkty, ostatnio zostaje nam dużo więcej niż powinno – ojciec na chwilę zawiesił głos – zwłaszcza koronek i sera – dodał oskarżycielsko.

Zmarszczyłem brwi, kolejny atak na mnie i mamę? – To nie nasza wina, że bardziej pospolite produkty lepiej schodzą. – odparowałem najdelikatniej jak się dało. Ten facet mnie drażnił, wieczne obiekcje. Co za filozofia w tym, że od ręki schodzą ziemniaki czy pomidory?

- Nie pytam cię o zdanie szczeniaku – ojciec zmarszczył brwi, uwielbiał traktować mnie z góry – Zawsze możesz znaleźć sobie bogatszą żonę i mądrzejszą od ciebie, która pozwoli ci dalej bawić się w te swoje zabawy z gazetką – odpowiedział oschle, ale nie spodziewał się tego co właśnie miałem zamiar mu odpowiedzieć.

- Z tym może być problem bo podejrzewam, że wolę penisy – wypaliłem wstając od stołu. Oboje wybałuszyli na mnie oczy. Matka z przestrachem a ojciec z rosnącą furią.

- Zaraz zobaczę co tam ze sprzedażą – rzuciłem na odchodnym.

            Zamknąłem za sobą drzwi pokoju i odetchnąłem głęboko. Zaraz ktoś mógł mi tu wpaść z awanturą co zdarzało się wielokrotnie, ale nie miało to dla mnie teraz znaczenia. Ojciec działał mi na nerwy już od dawna nie okazując szacunku ani mnie ani nawet mamie. Nagrabił sobie.

Odpaliłem komputer i wszedłem w internet pokopałem i znalazłem kilka możliwości. Sam się dziwiłem jak szybko zdołałem opanować tak zagmatwane zagadnienie jak wirtualny świat. Mogłem wystawić produkty na aukcji internetowa, sprzedać je do sklepów… to by mnie urządzało. Już zapisywałem stronę kiedy wyskoczyła mi reklama, już miałem ją zamknąć, ale wiedziony ciekawością przeczytałem ofertę.

- Targ jutro od wczesnego ranka z wolnym wstępem… mógłbym pojechać i zobaczyć czy coś się sprzeda… tu są dane lokalizacji – spisałem adres pod którym odbywał się targ. Sprawdziłem też w sieci jak się dostać do tej konkretnej wioski i to jakoś bardzo mi nie przypadło do gustu – Choroba to kawał drogi… będę musiał wstać o 3 by przed 4 wyjechać… to na 7 będę na miejscu – od razu odechciało mi się zabierania za tą sprawę, ale nie było odwrotu bo inaczej czekał mnie lincz.

Nie zszedłem na obiad i dopiero przy kolacji spotkałem się z mamą. Ojca jak zawsze nie było. Matula była nie zadowolona z tego co powiedziałem rano, ale za to pochwalała mój plan z wyruszeniem na targ kolejnego ranka. Zdecydowaliśmy, że zabiorę tylko nasze produkty sery, mleko i wyroby mamy. Ojcu pójdzie w pięty i będziemy triumfować jeśli wszystko zejdzie a ja miałem zamiar uczynić wszystko co w mojej mocy by tak się stało.

Nazajutrz wstałem zgodnie z planem, zjadłem syte śniadanie. Osiodłałem konia i obwiesiłem go tobołkami z rzeczami na sprzedaż. Wyruszyłem zgodnie z przewidywaniami i nawet zgodnie z nimi pobłądziłem i gdyby nie ludzie których wielokrotnie pytałem o drogę nie dotarłbym tam wcale.

Na targu znalazłem kupców na wszystkie produkty ale zajęło mi to znacznie dłużej niż wcześniej myślałem, w efekcie wracałem do domy w zupełnych ciemnościach. Jak poruszają się bohaterowie w książkach skoro tu nic nie widać? Zastanawiałem się pozwalając by koń mnie niósł, on najwyraźniej wiedział jak się kierować bo nie wpadliśmy na żadne drzewo ani nic z tych rzeczy. Tak myślałem aż w pewnym momencie wyrwałem się z drzemki czując charakterystyczny podmuch na sobie. Mogło to być tylko jedno, spadałem w dół z dużej wysokości… To tak skończy się moje życie? Bez pewności w orientacji, bez stałej pary, bez pokazania ojcu, że jednak tez jestem coś wart… nawet nie będę wiedzieć co mnie trafiło…

Jednak wpadłem w cos miękkiego i straszliwie wonnego, nie mogłem się wydostać. Drobinki słomiane naleciały mi do nosa i gardła, wpijały się w ciało między łączeniami ubrań. Rozkaszlałam się a potem odleciałem otumaniony mocnym zapachem.

            Obudziłem się kiedy przestało się trząść to w czym jechałem. Usłyszałem kroki a potem koło nogi świsnęły mi ostre widły. Oprzytomniałem natychmiast.

- Ej! Pomocy! – zawołałem bo stanowczo nie chciałem dać się nadziać na żelastwo.

Wóz ugiął się i ktoś rozgarnął siano i w końcu zobaczyłem swojego wybawcę. Był nim krótkowłosy blondyn  o niebieskich oczach i zawadiacko zawiązanej na szyi czerwonej chuście. Poza tym był ubrany typowo w białą pobrudzona koszulkę i jeansy. Był równie zdziwiony jak ja.

- Mogłem zrobić ci krzywdę – powiedział blondyn chłodnym, zmęczonym głosem w którym pobrzmiewała nutka zaciekawienia.

- Wiem fajnie, że usłyszałeś moje wołanie. Pomożesz? – wyciągnąłem rękę, chciałem by pomógł mi wstać bo nie mogłem się wygramolić z siana. Mężczyzna miał silny chwyt i jednym pociągnięciem wydobył mnie z pułapki.

- Dzięki – ładnie podziękowałem – Gdzie jesteśmy i kim jesteś? Która godzina?

- To ja jestem uprawniony do zadawania pytań, jesteś na moim terenie – sprostował mężczyzna oczekując wyjaśnień.

- Jestem Ethan, byłem na targu i wracając w nocy musiał mnie koń zrzucić na twoje siano? – wydedukowałem a rozmówca zmierzył mnie krytycznym spojrzeniem.

- Co to za brednie?

- To nie brednie tylko dedukcja – bąknąłem oburzony – Masz lepsze wyjaśnienie? – dodałem zaczepnie bo co on sobie myślał? Jak taki mądry to niech sam powie skąd się tu wziąłem.

- Jestem Rafael – przedstawił się łaskawie – Pomożesz mi rano zrzucić to siano, skoro przyjechałeś na gapę – zarządził.

- A mogę przenocować? Zgaduję, że do domu daleko – westchnąłem.

- To jest wieś pod lasem – powiedział Rafi patrząc na mnie badawczo.

- No to jest kawał drogi… głupi koń… - jęknąłem bo właśnie odkryłem szalenie błyskotliwie, że jestem zdany na łaskę i nie łaskę tego obcego faceta – Cudownie – dodałem jeszcze bez motywacji.

- Niema wyjścia musisz zostać – zawyrokował starszy mężczyzna – Pod warunkiem, że pomożesz zrzucić siano, ostatecznie przyjechałeś na gapę – czego nie dało się ukryć i nie wiedziałem, po diabła o tym wspominał.

- Wiadomo – bąknąłem bez przekonania.

- No dobra, chodź zemną – Rafael poprowadził mnie do wnętrza chaty. Nie  była ona wielka, miała metraż standardowego M4, tak popularnego w miastach. Wyposażenie było typowe dla naszego wiejskiego rejonu. Drewno wszędzie, motywy roślin i zwierząt modne jakieś dwa sezony wstecz. Jedna rzecz rzuciła mi się w oczy natychmiast. Widać było, że mieszka, a raczej pomieszkuje tu okazjonalnie jedna osoba. Nasunęło mi się pytanie „dlaczego?” W świetle lamp w kuchni mogłem ocenić mojego „dobroczyńcę”. Rafael był wysokim mężczyzną z kwadratową, dobrze zarysowaną szczęką i wyrazem twarzy zupełnego sztywniaka, jednak nie dało się zaprzeczyć, że roztaczał wokół siebie tajemniczą chłodną aurę. Zaintrygował mnie jako towarzysz.

- Mieszkasz sam? – zagadnąłem siedząc już przy stole kiedy on szykował strawę dla nas.

- Skąd takie przypuszczenie? – odpowiedział pytaniem na pytanie.

- To widać – czemu miałbym bardziej konkretyzować skoro sam odpowiadał mi pół słówkami?

Rafael krzątał się szykując dla nas posiłek, co okazał się być bliżej nie określonego gatunku breją o mdłym absolutnie nie apetycznym zapachu/

- Nie gotujesz – podsumowałem, bo nie było mowy o pomyłce a mężczyzna puścił mi lodowate spojrzenie, aż mi kolano przymarzło.

- Za dużo gadasz – warknął nabierając mazistą zupę i biorąc łyżkę do ust. Najwyraźniej był przyzwyczajony.

- Co to właściwie jest? – dociekałem bo nie uśmiechało mi się jedzenie tego.

- Przestań mielić ozorem, jedz i trzeba się kłaść. Wstajemy o 4 skoro trzeba cię odesłać – wyliczył bezpardonowo blondyn.

- Zawsze jesteś taki niemiły? – przegiął normalnie – Jestem gościem jakby nie patrzeć…

- Jesteś intruzem, który przyjechał na gapę, jakby nie patrzeć – odbąknął z nad zupy której już mocno ubyło w przeciwieństwie do mojej porcji.

Byłem szczerze oburzony, już otworzyłem usta by coś powiedzieć, ale nagle wpadła mi do gardła łyżka z posiłkową breją. Musiałem pogryźć i przełknąć to co zostało mi „dane” tak niespodziewanie – Ej to kukurydza! – lubiłem kukurydzę, choć nigdy w takiej postaci jej nie jadłem. Resztę spałaszowałem ze smakiem bez słowa i nawet wylizałem talerz.

Kąpiel też była szybka w bali z chłodnawą wodą, ale zaskoczeniem była opcja spoczynkowa.

- Jedno łóżko – byłem zmieszany, dobrze że było przyciemnione światło i mój rumieniec i zażenowanie zostało ukryte.

- No i? Możesz spać na podłodze, ale nie mam żadnego innego ciepłego okrycia by ci dać – powiedział zakładając przez głowę górę z pidżamy. Ja dla odmiany miałem na sobie miękki szlafrok i za duże spodnie z gryzącego materiału.

- Poważnie? Nie miewasz tu gości? – dopytywałem, szukając innej opcji.

- Dobranoc – po tych słowach Rafael zgasił światło i położył się do łóżka zostawiając mi „wybór”. Dłuższą chwilę siedziałem w fotelu szczerze oburzony postawą mężczyzny. Jak tak można? No jak? Przecież tak się nie robi tak? Moja frustracja rosła a z drugiej strony było mi coraz bardziej zimno. Po dobrej godzinie, zupełnie wymarznięty wsunąłem się pod pościel do łóżka obcego faceta. Leżałem jak na szpilkach kontrolując każdy ewentualny ruch ze strony Rafaela, ale on najwyraźniej uznał mnie za zupełnie nieszkodliwego i spokojnie odpłynął w świat snów. Mnie się to udało dopiero kiedy upewniłem się, że on śpi.

            Otworzyłem oczy bladym świtem, który nie bardzo miał chęć się zjawić. Rafael już był na nogach i krzątał się gdzieś w innym pomieszczeniu. Stukot naczyń mówił mi, że jest on w kuchni. Szybko stwierdziłem, że ze mną wszystko jest w porządku i mój towarzysz nić nie „próbował”. Nie wiem skąd myśl, że mógłby mi coś zrobić. Za sztywny jest na takie akcje…

Po śniadaniu zgodnie z umową pomogłem zrzucić siano. Spociłem się trochę i koszulką wytarłem spocone czoło.

- No proszę, masz nie złą kondycję – to był komplement od Rafaela.

- Dzięki, ale nie ma w tym nic dziwnego tez pracuje fizycznie – odpowiedziałem skromnie patrząc z zainteresowaniem jak on ściąga swoją koszulkę. Teraz dopiero było widać dobrze zarysowane mięśnie na jego torsie i brzuchu.

- Co tak patrzysz? – odłożył koszulkę na bok i rozprostował ramiona.

- Zazdroszczę ci tego kaloryfera na brzuchu – przyznałem szczerze, zawsze o nim marzyłem ale nie miałem predyspozycji. Mężczyzna zaśmiał się – Może za mało pracujesz? – podpuścił mnie i już miałem sparować zaczepkę, kiedy nagle zostałem pchnięty i wpadłem na Rafaela i z nim na siano. Kiedy podniosłem głowę zobaczyłem klacz, która przeszła obok nas i zaczęła wyjadać złoty smakołyk. Kolejne spojrzenie padło na Rafaela, który patrzył na mnie z zainteresowaniem.

- Myślałem, że na mnie nie lecisz – powiedział na co ja zrobiłem wielkie oczy. Oto pierwszy otwarty gejowski podryw w moim życiu.

- No ja…. Em…. Właściwie to nie wiem – przyznałem a on mnie pocałował. Jego ramiona zamknęły moją talię a potem… no cóż pierwszy raz zrobił mi coś co sprawiło, że często budziliśmy się w swoich ramionach w pomieszczeniu z wonią gorącej namiętności.

Od tego czasu „to” był mój ukochany sport. No i jeszcze wyjaśniła się kwestia mojej orientacji… Cholerny Marcus i jego wyroki.